คงต้อง โทษแสงดาว ทำให้เหงาเกินไปคงต

คงต้อง โทษแสงดาว ทำให้เหงาเกินไป
คงต้องโทษที่ใครต่อใคร
ที่เดินเป็นคู่คอยจับมือ

คงต้องโทษ ท้องฟ้า ที่มันกว้างเกินไป
ที่มาขวางให้เธอและฉัน
ต้องกลายเป็นคนที่ห่างไกล

และฉันคงต้องโทษทางเดินเส้นเดิม
และฉันคงต้องโทษ อารมณ์เหงาใจ
นั่งมองรูปเดิม ที่เธอกับฉันเคยอยู่ตรงนี้
มันแอบใจหาย เมื่อมองไปไม่เห็นเธอ

วันเวลาไม่เคยจะช่วยอะไรฉันได้
ทุกวันไม่มีอะไรผ่านไปง่ายๆ
ไม่ชิน เมื่อไม่มีเธอเหมือนเก่า
วันเวลามันทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงไม่ได้
เฝ้ารอ ให้เธอกลับคืนย้อนมา
ก็อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
ทุกอย่าง มันทำให้คิดถึงเธอ

คงต้องโทษ สายตา ที่เคยนั่งมองเธอ
คงต้องโทษ ที่เคยส่งยิ้ม
ที่เคยจับมือไปกับเธอ
คงต้องโทษหัวใจ ที่จำภาพของเธอ
อยู่เสมอ ไม่เคยจืดจาง
ถึงแม้วันนี้เราห่างไกล

และฉันคงต้องโทษทางเดินเส้นเดิม
และฉันคงต้องโทษ อารมณ์เหงาใจ
นั่งมองรูปเดิม ที่เธอกับฉันเคยอยู่ตรงนี้
มันแอบใจหาย เมื่อมองไปไม่เห็นเธอ

วันเวลาไม่เคยจะช่วยอะไรฉันได้
ทุกวันไม่มีอะไรผ่านไปง่ายๆ
ไม่ชิน เมื่อไม่มีเธอเหมือนเก่า
วันเวลามันทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงไม่ได้
เฝ้ารอ ให้เธอกลับคืนย้อนมา
ก็อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
ทุกอย่าง มันทำให้คิดถึงเธอ

วันเวลาไม่เคยจะช่วยอะไรฉันได้
ทุกวันไม่มีอะไรผ่านไปง่ายๆ
ไม่ชิน เมื่อไม่มีเธอเหมือนเก่า
วันเวลามันทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงไม่ได้
เฝ้ารอ ให้เธอกลับคืนย้อนมา
ก็อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
ทุกอย่าง

วันเวลาไม่เคยจะช่วยอะไรฉันได้
ทุกวันไม่มีอะไรผ่านไปง่ายๆ
ไม่ชิน เมื่อไม่มีเธอเหมือนเก่า
วันเวลามันทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงไม่ได้
เฝ้ารอ ให้เธอกลับคืนย้อนมา
ก็อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
อาจเป็นเพราะ อาจเป็นเพราะ
ทุกอย่าง มันทำให้คิดถึงเธอ

Hasil (Latin) 1:

Facit etiam stellas esse vitium
reprehendo quod aliquis
qui ambulabat in arcam manibus

adhuc plura versus caelum
, et in illa
longe facti

et invidia Menhir antiquis
et. tamen culpa Motus solitudo
vigilate forma. Et hoc
quidem abhorrent me. Expectabam videre

diem meum quod numquam
dies non modo
non. 'Non cum veterem
dierum mutationem me
expectant. Mulier recedentibus tenebris venit ad praeteritum
, si qua debeatur. An quia
id quod est, An quia
omnia Is eam spreverunt

illam esset damnatus sit
in captivitatem. Siquando ridebam
ad excussi manibus eius
manet in corde eius. Meminerit
semper. Numquam vetus
adhuc hodie multo

adhuc queritur et trahere originale
et adhuc queritur. Motus solitudo
vigilate forma. Et hoc
quidem abhorrent me. Expectabam videre

diem meum quod numquam
dies non modo
non. 'Non cum veterem
dierum mutationem me
expectant. Mulier recedentibus tenebris venit ad praeteritum
, si qua debeatur. An quia
id quod est, An quia
omnia Facta sit cogitare

quod numquam erit tempus
per singulos dies: Nihil enim simplex
non est. 'Non cum veterem
dierum mutationem me
expectant. Mulier recedentibus tenebris venit ad praeteritum
, si qua debeatur. An quia
id quod est, Probabiliter quia
omne

quod numquam erit tempus
per singulos dies: Nihil enim simplex
non est. 'Non cum veterem
dierum mutationem me
expectant. Mulier recedentibus tenebris venit ad praeteritum
, si qua debeatur. An quia
id quod est, An quia
omnia Et puto eam